ODI B – De Baronie D

Als teamcaptain van avondteam De Baronie D had ik beloofd een stukje te gaan schrijven op het moment dat de eerste overwinning binnen zou zijn. Het feit dat u dit leest, zegt dus al genoeg.

We moesten op maandagavond 5 februari 2024 helemaal naar Uden, waar we tegen ODI B aan de slag moesten.

Beide teams hadden bij de voorgaande vier wedstrijden driemaal verloren en eenmaal een gelijkspel bevochten.

Samen stonden we dan ook gezellig onderaan in de ranglijst.

Vanavond zou dus min of meer de beslissing kunnen vallen wie de rode lantaarn verder mocht dragen.

Zef, Rob en ik hadden elkaar op de lange heenreis al moed ingesproken, waarbij Rob 100% overtuigd was dat we gingen winnen, terwijl Hazem met eigen vervoer was, omdat hij daar in de buurt gewerkt had die dag.

Nou als dat werk van Hazem met net zoveel spoed ging als zijn partij aan bord drie, dan hoop ik dat het goed is gegaan op zijn werk, want na een klein kwartiertje zaten beide spelers al in de overgang van middenspel naar eindspel, waarbij ik tot mijn grote schrik zag, dat Hazem een vol paard achter stond, terwijl ik geen serieuze compensatie kon ontdekken. Ik verzoende me dus al een beetje met een 0-1 achterstand, toen ik een hoop geroezemoes vanaf hetzelfde bord drie hoorde. Toen ik een kijkje ging nemen, bleek dat de tegenstander van Hazem zich, mede door mooi voorbereidend werk van onze Baroniespeler, mat had laten zetten achter de paaltjes, zoals dat heet. In plaats van een achterstand na een halfuur, dus een onverwachts mooie voorsprong. Proficiat Hazem.

Zef, Rob en ik zaten intussen nog aan het begin van het middenspel. Rob en Zef stonden mijns inziens redelijk gelijk, waarbij aangetekend is dat Zef wel het loperpaar had tegenover twee paarden. Deze situatie hebben we bij de digitale trainingen van de Kennemer Combinatie vaak geoefend, dus ik had alle vertrouwen in het vervolg van Zef. Zelf stond ik zeker niet slechter en zag allerlei kansen, omdat mijn tegenstander met een tweetal stukken wel erg ver op mijn helft was doorgedrongen, waarbij ik me afvroeg of ik niet één van die stukken zou kunnen vangen.

Rob had een en ander uiteraard ook in ogenschouw genomen en bood (met de 1-0 voorsprong) remise aan, hetgeen door zijn tegenstander gretig werd geaccepteerd. Netjes Rob.

Intussen had mijn analyse er voor gezorgd dat de loper van mijn tegenstander inderdaad op een plek kwam, waar je echt niet wilt staan, zodat hij niet anders kon dan zijn loper ruilen tegen een schamel pionnetje.

Toen ik daarna ook de nog andere aanwezige stukken min of meer gedwongen af kon ruilen, ontstond een eindspel van loper met 5 pionnen tegen 6 pionnen. En, zeker wetende dat twee van de zes pionnen van mijn tegenstander geïsoleerd als dubbelpion waren, en dus eigenlijk maar als één pion tellen, was de eindstreep wel heel dichtbij. Dat daarbij mijn tegenstander tot het bittere eind door schaakte (hoopte hij op pat?)  zodat uiteindelijk vier pionnen (waarvan drie verbonden) het opnamen tegen één pion, maakte het feest alleen maar groter: de buit was binnen; we leidden met 2,5 – 0,5.

Intussen had Zef ook de theorie van twee lopers tegen twee paarden goed onthouden, want stukje bij beetje ontnamen de lopers de tegenstander alle belangrijke velden. Zijn tegenstander was min of meer gedwongen een pion weg te geven, waarna het van kwaad tot erger ging. Na ook zijn toren verloren te hebben, legde hij zijn koning neer.

Waarna we met een mooie 3,5 – 0,5 overwinning huiswaarts reden.

Geweldig mannen, we zijn los van de laatste plaats en hebben De Baronie C in het vizier. We kunnen ze nog inhalen! Nog twee overwinningen en we zijn er. Met jullie strijdlust twijfel ik geen moment over het resultaat.

Bouke