Verslag ’t Paardje C – SV de Baronie C

Voordat ik dit verslag schrijf, ben ik jullie eerst nog een korte samenvatting schuldig van onze eerste wedstrijd, thuis tegen onze clubgenoten van De Baronie B in september 2025. De Baronie B was vorig seizoen net gedegradeerd van klasse A1 naar A2, in welke klasse wij vorig seizoen helemaal onderaan waren geëindigd. Daardoor was de verwachting gerechtvaardigd dat onze tegenstanders dit seizoen hoog zouden eindigen en wij (opnieuw) in de onderste regionen.

Als non-playing-captain had ik gekozen voor Roy (van Stralen), Karoly (Kapitany), Hazem (Al-Khawaja) en Rob (de Ruyter). Om een lang verhaal kort te maken: ons team had een geweldige avond: door overwinningen van Roy tegen de op papier sterkere Marc Ermes en Rob tegen de eveneens sterkere JanLeendert Dogterom stonden we na bijna twee uur spelen op 2-0!!. Omdat er ook bij de andere partijen geen duidelijk voordeel voor onze tegenstanders was, werd hier daarna al vrij snel tot remise besloten: Karoly tegen Bas Ligtenberg en Hazem tegen Ron Graumans. Uitslag dus 3-1 in ons voordeel.

Vol goede moed gingen we dan ook op dinsdag 21 oktober 2025 naar Made om tegen ’t Paardje C de strijd aan te gaan. Omdat Karoly, Hazem en Rob die avond andere verplichtingen hadden, moesten beide andere teamleden, Zef Hendriks en Bouke Jansma proberen het paard in toom te houden. Als vierde man konden we gelukkig een beroep doen op Kees van Dongen. (bedankt Kees!)

Routeplanners zijn kennelijk ook niet meer wat het geweest is, want toen onze routeplanner aangaf dat het nog 100 meter was en wij een vrij plekje zagen, besloten we de auto maar te parkeren en 2 minuten te lopen. Tijdens het lopen bleek het echter nog 1.200 meter te zijn, zodat we maar weer in de auto stapten om verder te tuffen. We kwamen aan bij de voetbalkantine van Madese Boys, waar onze tegenstanders onder de tribune te vinden waren. ’t Paardje C had haar (is ’t Paardje nou een merrie of een hengst? want anders is het ‘zijn’) eerste wedstrijd tegen de in onze poule sterkste tegenstander, RSG A, maar nipt verloren met 1,5 – 2,5.

Qua rating had alleen hun eerste bordspeler, Peter François, een rating en nog een hoge ook: 1.890. De andere spelers hadden geen rating; dit vraagt een kleine toelichting: wij als schakers van De Baronie hebben na een aantal wedstrijden (ook interne) allemaal een rating, omdat wij ook de interne wedstrijden altijd doorgeven aan de schaakbond. Dit is echter een uitzondering, want de meeste verenigingen geven alleen de uitslagen van de externe wedstrijden door. Omdat iemand negen keer tegen een ratinghouder gespeeld moet hebben om zélf een rating te krijgen, duurt het voor spelers bij de meeste andere clubs vaak wel drie jaar voordat ze zelf een rating krijgen. Het feit dat de andere drie spelers geen rating hadden zegt dus alleen maar dat ze minder dan tien externe wedstrijden hadden gespeeld, maar niets over hun sterkte.

Omdat het erg druk was in de kantine van Madese Boys werden de extern spelende teams (’t Paardje B speelde thuis tegen Waalwijk A) met in totaal 16 personen in de bestuurskamer gezet. Tijdens het schaken ging het nog net, maar als je even naar het toilet wilde of een cappuccino wilde halen, was het wel kruip door, sluip door, maar de gezelligheid was er niet minder om. Overigens kwamen we bij ’t Paardje ook onze clubleden Kees de Leeuw en Alex Crane tegen, die op de dinsdagavond in Made stiekem extra oefeningen doen d.m.v. een lidmaatschap bij ’t Paardje. Ik had me altijd al verbaasd waarom beide heren bij De Baronie de laatste tijd zo sterk geworden waren.

Hoe dan ook, we begonnen vol goede moed aan onze wedstrijd. Ik had Roy ingefluisterd om te proberen de remise vast te houden in de hoop dat één van de anderen dan een overwinning kon halen om zodoende aan de goede kant van de streep te eindigen. Uit mijn ooghoeken zag ik echter dat Roy al na een paar zetten met paard en loper op de damevleugel vol in de aanval ging tegen zijn sterke tegenstander. En nog een paar zetten later (volgens mij rond zet 16) werden de handen geschud en zag ik een triomfantelijke Roy zijn zitplaats verlaten. Met een rating van 1.723 winnen van iemand met 1.890 in minder dan 20 zetten is dan ook zonder meer een fantastisch resultaat. Complimenten, Roy!

Ik had al visioenen van ene klinkende overwinning, toen ik naast mij Zef een echte grafzet zag doen, waardoor zijn tegenstander in twee zetten de dame kon winnen. Hierna was verder spelen zinloos, waardoor de stand weer in evenwicht was, 1-1.

Zelf had ik met wit tegen Dino Begic (twee jaar geleden uit Servië gekomen, overigens samen met broer Arnes Begic, die zojuist Zef in het zand had laten bijten) een Siciliaan op het bord. Ik had na 15 zetten een duidelijke meerderheid op de damevleugel en won daar dan ook uiteindelijk een pion en de kwaliteit. Omdat we echter beiden kort gerokeerd hadden, speelde de echte strijd zich op de koningsvleugel af. Ondanks het feit dat mijn tegenstander ook nog een loper offerde, begon ik in de volgende stelling best een beetje te zweten.

Mijn materiële voorsprong was geweldig en ik hoopte dan ook dat wat materiaal terug kon geven in ruil voor wat minder stukken. Na 26. Dd3: volgt uiteraard Lg2, waarna ik na 27. Dg3 hoopte op Lf1. Ik had tóch voorsprong genoeg. Helaas speelde mijn tegenstander Le4, waarna de meest logische zet 28. f4 faalt op 28. ….., Db6+, 29. Df2, Pf3+ met minimaal remise voor zwart en waarschijnlijk meer. Maar ook niets doen, bijvoorbeeld 28. Lg5 (volgt Pf3) of Le3 (ook Pf3) is minimaal lastig.

Ik besloot dan (volgens de computer ook de beste) zet 28. f3 te spelen, waarna ik enerzijds wel een pion en kwaliteit terug verloor, maar in ieder geval één van de vijandelijk soldaten geruild kon worden: 28. ….. , Pf3 +, 29. Tf3:, Lf3: 30. Tf1, e4 31. Le3, Td8 32. Lg5, Db6+ 33. Df2, Td2. Van deze zet kreeg ik overigens nog even een hartverzakking, want (los van de loper op g5 die daar toevallig stond) is dit een geweldige zet: slaan van de dame wordt na Tg2+ remise en De3 leidt zelfs tot mat in een paar zetten. Na van de schrik bekomen te zijn zag ik (uiteraard) mijn dappere loper op g5, waarna na 34. Ld2: de strijd snel beslist was. Dat mijn tegenstander nog even vier zetten doorspeelde is slechts historie.

Hoe dan ook, nadat ik mijn zweetdruppeltjes had weggeveegd, stonden we opeens met 2-1  voor en richtte mijn aandacht zich op bord 2, Kees van Dongen. Kees stond materieel gelijk, maar in de stand mijns inziens een fractie gedrongen. Mede omdat er best nog een aantal mooie stukken en veel pionnen op het bord stonden, had ik dan ook het idee dat zijn tegenstander, teamleider Lars Vonk, zich met een 1-2 achterstand wel “dood zou vechten” maar tot mijn grote verbazing werd drie zetten later opeens tot remise besloten, omdat Lars het idee had, dat hij er toch niet doorheen zou komen. Nou kom je er tegen Kees ook inderdaad niet zomaar doorheen, maar zelf had ik toch nog wel een paar pogingen gedaan.

Enfin, we gingen met een geweldige 1,5 – 2,5 overwinning tegen ’t Paardje naar huis, zodat de muziek op de autoradio (“crazy horses” en “kijken naar de kont van een paard”) door allen luidkeels werden meegezongen. In de auto constateerden we dat we na het vorige seizoen (met 2 matchpunten helemaal onderaan eindigen in klasse A2) nu al op 4 matchpunten staan en nog 5 wedstrijden moeten spelen. Kortom, tegenstanders, jullie zijn gewaarschuwd, De Baronie C komt eraan en is in de winning mood!!

Mannen, bedankt, het was weer een geweldige avond.

De teamleider

Bouke Jansma