Verslag SV de Baronie 1 – Zuid Limburg 3

Na de opsteker in Maastricht (5-3 gewonnen tegen een veel sterker team) waren de sombere voorspellingen over onze kansen in de poule wat naar de achtergrond gedrongen. Helaas heeft Baronie 1 niet opnieuw voor een verrassing kunnen zorgen tegen Zuid Limburg 3. De schaakclub Zuid-Limburg is een samenwerking tussen SV Voerendaal en DJC Stein.

Ikzelf (Frank) was als eerste klaar na een wat saaie partij. Met een jaren ’70 opening kon ik mijn tegenstander niet verrassen, wat ook niet zo gek was aangezien deze van dezelfde leeftijd was. Sterker nog ik kwam slechter te staan en moest nauwkeurig spelen om erger te voorkomen. Na de remise werd ik door teamleider Kees gebombardeerd tot reporter. Onderstaand wat ik meegekregen heb van de andere partijen.

Ook Michiel probeerde het met een variant die in de jaren 70 populair was, maar in zijn geval ging het om een messcherpe Siciliaan. De zwarte stelling ziet er in dit soort varianten meestal erg griezelig uit maar is in werkelijkheid behoorlijk rampbestendig. Net toen ik in de zwarte stelling begon te geloven toverde zijn tegenstandster een akelige matdreiging uit de hoge hoed. Een laatste poging tot eeuwig schaak mislukte.

De stelling van Rens was lange tijd onduidelijk. In het toreneindspel wist zijn tegenstander echter handig matdreigingen en pionnenjacht te combineren. Het leidde tot een toreneindspel met een minuspion dat niet meer te redden bleek.

Sebastiaan gaf de tussenstand weer een wat dragelijker gezicht met een prima overwinning. Er kwam een ongebruikelijke opening op het bord waarin de meest voor de hand liggende zetten (wie wil als witspeler nou niet een onaantastbaar paard op d6 hebben?) juist niet goed waren. Sebastiaan wist alle verlokkingen te weerstaan en het volle punt binnen te slepen.

De overwinning van Sebastiaan bracht Baronie echter niet terug in de wedstrijd, want de eerlijkheid gebied te zeggen dat de stand op de overige borden weinig hoop op matchpunten gaf. Kees kwam met ruimtevoordeel uit de opening, maar wist dit niet uit te bouwen. Remise. Willen had het op het eerste bord zwaar. Aanvankelijk dacht ik dat hij snel ten onder zou gaan aan de zwakte van veld e6, maar hij wist de stelling knap te compliceren. Uiteindelijk vielen deze complicaties echter niet in zijn voordeel uit.

Dit was wel het geval bij invaller Fred Lucas. Na het verlies van de kwaliteit ging Fred vol in de aanval. Hierbij wist hij zijn paarden tot zoveel activiteit op te zwepen dat ze de remis veiligstelden.
Rob was traditioneel als laatste klaar. Hij speelde tegen een tegenstander met 230 elo-punten meer en was gaande de partij slechter komen te staan (minuspion). Door taaie verdediging wist Rob bijna alle pionnen van het bord te laten verdwijnen totdat zijn tegenstander nog slechts 1 pion over had. Dit bood uitzicht op afwikkelingen naar allerlei theoretische remise-eindspelen. Zo bestond de mogelijkheid om het paard tegen de laatste pion te offeren resulterend in een eindstel van toren plus loper tegen toren. Ook  een torenoffer tegen loper en pion was een mogelijkheid resulterend in een eindspel van toren tegen paard. Rob maakte gebruik van de eerstgenoemde mogelijkheid.

Al met al was deze 3-5 nederlaag toch een beetje een teleurstelling, temeer daar onze tegenstander deze ronde niet gemiddeld 150 elo-punten meer had (zoals Maastricht), maar “slechts” 50. Aan de andere kant hebben we qua bordpunten nog steeds een 50% score. Een mooie doelstelling om dat te handhaven!